„Gdybyśmy stracili Ojca, zostalibyśmy zupełni sami na świecie” – pisał w październiku 1950 r. do prezydenta Bolesława Bieruta czternastoletni Jerzy Chmiel, syn członka IV Zarządu Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość. Prosił o ocalenie ojca – Karola – w imieniu swoim i dziewięcioletniego brata Zbigniewa. Matka chłopców nie żyła od dziewięciu lat. „My i nasza mamusia nie mamy nikogo ktoby nam pomógł” (pisownia oryginalna) – błagała o darowanie życia ukochanemu tacie, oficerowi WiN, Tadeuszowi Pleśniakowi, ośmioletnia Haneczka w imieniu swoim i trójki rodzeństwa. Takie prośby słało do Bieruta wiele polskich dzieci.
  
Cytowane fragmenty wstrząsających listów są świadectwem nieludzkich czasów, instalowania w naszym kraju totalitarnej, komunistycznej władzy. Dzieci skazanych na śmierć patriotów błagały sprawującego funkcję Prezydenta RP Bolesława Bieruta o ocalenie życia ich ojców. Dla córek i synów, m. in. działaczy Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, oczekujących na wykonanie wyroku śmierci, ułaskawienie przez głowę państwa było ostatnią szansą na ocalenie ukochanego taty. Dlatego starali się wzruszyć prezydenta, odwołując się do jego ludzkich uczuć. Sowiecki namiestnik w Polsce, Bierut nie uczynił tego, więc ich ojcowie zostali zamordowani na podstawie sądowej zbrodni.
   
Film przedstawia dramatyczne historie działaczy i żołnierzy powojennego podziemia niepodległościowego oraz ich rodzin. Pokazuje również sytuację Polski po II wojnie światowej. Dokument pokazuje, jak systemy totalitarne, nazizm i komunizm niszczyły ludzi i narody. Ważnym elementem filmu jest zwrócenie uwagi na uniwersalne i nieprzemijające wartości: lojalność, honor, wierność, uczciwość, odpowiedzialność czy poświęcenie. 

Reżyser filmu: Piotr Zarębski. 
Scenariusz: Tomasz Plaskota, Piotr Zarębski. 
Film powstał pod nadzorem merytorycznym i naukowym Instytutu Pamięci Narodowej.