Co mogło połączyć dwójkę tak różnych ludzi? Zamknięty w sobie Fred (Ewan McGregor) pracuje dla rządowego departamentu ds. rybołówstwa i nie może odnaleźć życiowej drogi, tkwiąc w nieudanym małżeństwie. Piękna i odnosząca sukcesy Harriet (Emily Blunt) jest energiczną managerką w wielkiej korporacji. Poznają się za sprawą pewnego szalonego marzenia jemeńskiego szejka, który chce sprowadzić ławicę łososi na… pustynię! W sfinansowanie projektu zaangażowany jest brytyjski rząd. Dzięki niesamowitemu, przepełnionemu wiarą i nadzieją, planowi nieprzyzwoicie bogatego szejka Fred i Harriet przypomną sobie co oznacza, dawno przez nich zapomniane, słowo: szczęście.

To oczywiście zupełnie nie jest film religijny a być może niektórzy nawet uznają, że momentami antyreligijny. Główni bohaterowie są albo ateistami albo wyznawcami Islamu a współczesny świat polityki i mediów ukazany w filmie to całkowite zaprzeczenie wszelkich wartości, na jakich powinno się budować. Dla każdego będą więc te fakty oczywiste bo film aż do przesady pokazuje to zepsucie współczesnego społeczeństwa. Jest jednak w nim ukazana iskierka nadziei dla której w ogóle ten film u nas prezentujemy a jest nią pochwała wiary, która nie pozwala człowiekowi poddawać się przeciwnościom losu, wiary, dzięki której można przenosić góry.